Καθώς περπατάω στους δρόμους της πρωτεύουσας, βλέπω ότι βλέπουμε όλοι μας : αδιανόητες διαφορές εισοδήματος ανάμεσα σε πολίτες ( αλλά και σ’ ολόκληρες συνοικίες ), δύσκολες συνθήκες ζωής, απειλές κατά της ασφάλειας του πολίτη, χαμηλή ποιότητα κοινωνικών υποδομών και υπηρεσιών. Ασφαλώς το μεγάλο δημόσιο χρέος περιορίζει τις οικονομικές μας δυνατότητες, άρα και τη καθημερινότητά μας. Όμως, η πόλη μας μπορεί να είναι πλούσια. Για όλους μας !
Αρχίζουμε με τα εύκολα : τι εμποδίζει τη διαρκή βελτίωση των κοινωνικών υπηρεσιών στην Αθήνα, σε συνδυασμό με την οικονομικότερη παραγωγή τους ( και ασφαλώς δεν εννοώ περικοπές αμοιβών εργαζομένων ) ; Να κάνουμε την πόλη μας πιο προσβάσιμη στους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα; Την όλο και πιο άμεση εξυπηρέτηση του πολίτη από το κράτος μέσω διαδικτύου ; Νομίζω τίποτα !
Πάμε και στα πιο δύσκολα : τι εμποδίζει τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ να αποκτήσουν γήπεδα ; Την αύξηση των ελεύθερων χώρων ; Την αναβάθμιση του κτιριακού αποθέματος μας ; Θα με ρωτήσετε : «που θα βρείτε τα χρήματα για όλα αυτά;» Ας τα αναζητήσουμε στις δημόσιες επενδύσεις, τα κοινοτικά κονδύλια, τα ιδιωτικά κεφάλαια και τη δημόσια περιουσία !
Και τέλος στη «μητέρα όλων των μαχών» : από τα σκουπίδια μπορούμε να βγάλουμε λεφτά, αντί να πληρώνουμε πρόστιμα γι αυτά ; η πόλη μπορεί να γίνει η φιλικότερη του κόσμου για τους τουρίστες ; ο δημόσιος χώρος μπορεί να είναι σε επίπεδο ποιότητας καλύτερος από τα καλύτερα σπίτια μας ; Η δυσκολία εδώ είναι ότι καλούμαστε να πούμε το μεγάλο «ναι» όλες και όλοι, προς όλες και όλους. Και γι αυτό μοιάζει βουνό. Γιατί η υπέρβαση της δυσκολίας έχει ως προϋπόθεση να καταλάβουμε ότι με τον τρόπο αυτό θα κάνουμε πλεονασματικό το «προϋπολογισμό της καθημερινότητάς μας» και, τελικά, τον Αθηναϊκό μας Λογαριασμό.
Οι προηγούμενες γενιές δε τα κατάφεραν. Εμείς ;