Συντρόφισες και σύντροφοι καλησπέρα,
Η παρουσία μας εδώ είναι μήνυμα ελπίδας, δέσμευση αγωνιστικής πορείας και αποφασιστικό βήμα δικαίωσης. Η παρουσία μας εδώ, στη Συνδιάσκεψη του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών είναι εγγύηση ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη μπορεί να πετύχει και στους δυο στόχους της. Να ενισχυθεί αποφασιστικά στις εθνικές εκλογές και να ανοίξει το δρόμο της παράταξης για το μέλλον.
Η συνδιάσκεψη μας έρχεται σε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Πολλά απο αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα δεν είναι πλέον. Στη πατρίδα μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο τα πράγματα έχουν αλλάξει. Και δυστυχώς έχουν αλλάξει προς το χειρότερο.
Πρώτα απο όλα στη πατρίδα μας. Είναι σκηνές της καθημερινότητας μας οι άστεγοι συμπολίτες μας στους δρόμους. Οι συνάνθρωποι μας που χωρίς βοήθεια δεν τα βγάζουν πέρα. Οι γνωστοί και φίλοι μας που έχουμε καιρό να τους ακούσουμε αλλά κάποια στιγμή μαθαίνουμε ότι έχασαν τη δουλειά τους. Άνθρωποι δίπλα μας που περνάνε δύσκολα, πολύ δύσκολα.
Πάνω σε αυτές τις δυσκολίες στήθηκαν καρίερες. Με ψέματα, αυταπάτες και ανικανότητα. Με ισοδύναμα στα Ζάππεια. Με success stories. Με προγράμματα Θεσσαλονίκης. Με την μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ.
Και τώρα, με νέες ελπίδες που περιμένουν με την σειρά τους να διαψευστούν. Αλίμονο αν προσβλέπουμε στον κ. Μητσοτάκη και τη χρεοκοπημένη Νέα Δημοκρατία για ελπίδα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν έχουμε δικαίωμα να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι αυτή είναι η χώρα μας. Ότι αυτό είναι η μοίρα μας. Θέλουμε και μπορούμε πολύ καλύτερα!
Αλλά ούτε η Ευρώπη μας αρέσει έτσι όπως είναι σήμερα. Η Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της ανθρωπιάς, η Ευρώπη που εμείς οι προοδευτικοί πολίτες φτιάξαμε έχει υποχωρήσει. Σήμερα οι αξίες αυτές έχουν αντικατασταθεί απο ηγεμονίες και γραφειοκρατείες. Στα δικά μας οικοδομήματα πατάνε οι συντηρητικές πολιτικές των λίγων. Στο επίκεντρο έχει πάψει να είναι ο άνθρωπος. Στο επίκεντρο βρίσκονται οι αγορές, οι τράπεζες και οι δείκτες. Σαν να είναι αυτοσκοπός η ύπαρξη των εργαλείων αυτών και όχι μέσο βελτίωσης της ζωής μας.
Μόνο που εδώ οι αυταπάτες τελειώνουν. Από τη νίκη του Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν στην Αυστρία μέχρι την ήττα της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία. Από την επικράτηση του Μπενουά Αμόν απέναντι στον Εμμάνουελ Βαλς στη Γαλλία. Με την μεγάλη πορεία των Εργατικών υπό τον Τζέρεμυ Κόρμπυν στην Βρετανία. Τα σημάδια της επιστροφής των δημοκρατών και των σοσιαλιστών στο κέντρο των εξελίξεων είναι εδώ και δείχνουν το δρόμο.
Η κατάσταση όμως είναι πολύ δύσκολη σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι ελευθερίες των ανθρώπων, του Τύπου είναι σε υποχώρηση. Δείτε τι γίνεται στη γειτονική μας Τουρκία. Ψεύτικες ειδήσεις κατακλίζουν τις τηλεοράσεις μας, τους υπολογιστές μας και φτάνουν μέχρι τις καθημερινές μας συζητήσεις. Δίπλα μας, πόλεμοι οδηγούν σε πρωτοφανείς μετακινήσεις πληθυσμών όχι απο επιλογή αλλά απο ανάγκη για επιβίωση. Την ίδια στιγμή λίγοι, πολύ λίγοι γίνονται όλο και πλουσιότεροι.
Η Δημοκρατία μας πλήττεται. Κινδυνεύει απο την αδυναμία του σημερινού συστήματος να υπερασπιστεί την κοινωνία. Να παλέψει για τα συμφέροντα των πολλών. Σε αυτή την αδυναμία πατάνε όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος που έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους.
Και όλα αυτά είναι οι συνέπεια της δικιάς μας υποχώρησης. Της υποχώρησης των προοδευτικών αξιών, πολιτικών και εν τέλη κομμάτων. Στην υποχώρηση των Σοσιαλιστών.
Και κάπου εδώ μπορούμε να αρχίσουμε να περιγράφουμε τη λύση. Μία λύση που δεν μπορεί να έρθει απο άλλου. Απο εμάς θα έρθει, απο τη δικιά μας παράταξη.
Δεν θα έρθει όμως αυτομάτως. Για να έρθει θα πρέπει να ξαναθυμηθούμε με ποιούς είμαστε και με ποιούς όχι. Θα πρέπει να ξαναδούμε τους μη προνομιούχους στα μάτια. Τους μη προνομιούχους του σήμερα. Να δώσουμε ξανά ελπίδα στον νέο που σκέφτεται να φύγει. Στον άνεργο που του λένε ότι φταίει ο ίδιος για την δυσκολία του. Στον μικρό επιχειρηματία που δεν κοιμάται το βράδυ επειδή χρωστάει, αντί να πάρει στη πλάτη του την οικονομική και κοινωνική μας ανάπτυξη. Στον εργαζόμενο που κάθε μέρα φοβάται μήπως είναι η τελευταία του στη δουλειά. Στον δημόσιο υπάλληλο που, ενώ του κόβουν κάθε λίγο τον μισθό, την ίδια ώρα του φορτώνουν όλα τα κακά του κόσμου. Στον συνταξιούχο που το μόνο που περιμένει είναι η επόμενη μείωση της σύνταξης του.
Εμείς είμαστε όλοι αυτοί. Ο κάθε ένας απο εμάς.
Εμείς λοιπόν πρέπει να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να συμφωνήσουμε και να διαφωνήσουμε. Αλλά το κυριότερο πρέπει να πιστέψουμε στις δικές μας δυνατότητες. Στις δικές μας δυνατότητες να οδηγήσουμε την ιστορία μπροστά. Τον δρόμο μας τον έχει δείξει ο πρόεδρος μας, ο Γιώργος Παπανδρέου.
Και μας έδειξε το δρόμο παρά τα πολλά εμπόδια που συνάντησε στο δρόμο. Απο τη κατάσταση των δημόσιων οικονομικών ύστερα απο την καταστροφική πενταετία Καραμανλή, μέχρι τη τραγική αντιπολιτευτική τακτική Σαμαρά. Μια προσπάθεια όμως που έθεσε τις βάσεις και περιέγραψε το στόχο. Το στόχο για μια πιο ανοιχτή κοινωνία.
Πάμε λοιπόν μαζί. Πάμε μπροστά. Οι Δημοκράτες επιστρέφουμε. Δίνουμε ξανά φωνή σε αυτούς που δεν έχουν. Στους πολλούς και αδύνατους της κοινωνίας μας. Ξανά όρθιοι για να σταθούμε στον λαό και την πατρίδα.
Σήμερα.
Τώρα.
Απο το συνέδριο μας.
Ας δώσουμε το σήμα ότι επιστρέφουμε.
Μαζί, χέρι – χέρι θα τα καταφέρουμε.