Σήμερα το πρωί διάβαζα διάφορα εξαιρετικά κείμενα για την 3η του Σεπτέμβρη, για την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Θυμήθηκα, σκάλισα παλιά άλμπουμ και βρήκα φωτογραφίες. Από τις εκδηλώσεις της κάποια επέτειο, εκεί, τέλη δεκαετίας του ‘80.
Αισθάνθηκα μια νοσταλγία για την εποχή εκείνη, ενώ αναρωτιόμουνα «τι, άραγε, σημαίνει για μένα αυτή η επέτειος σήμερα»;
«Καλύτερες μέρες» απάντησα αμέσως. Καλύτερες μέρες, όχι επειδή είχαμε περισσότερα. Καλύτερες μέρες επειδή υπήρχε όραμα, σκοποί και διάθεση να τους πετύχουμε. Ακόμα και σε μένα, σε μικρή ηλικία τότε, ήτανε αισθητό το κλίμα συντροφικότητας, η αίσθηση της κοινής μοίρας και η αποφασιστικότητα να κερδίσουμε ένα καλύτερο αύριο. Γνωρίζοντας ξεκάθαρα με ποιους είμαστε μαζί και με ποιους απέναντι. Με βεβαιότητα ότι, με πολύ δουλειά, όσα οραματιζόμασταν θα γίνονταν πραγματικότητα.
Και μετά, αισθάνθηκα το ίδιο αποφασισμένος: όλα όσα μας ένωσαν τότε δεν θα μείνουν μια μακρινή ανάμνηση, αλλά ένα βήμα πριν το επόμενο. Αυτό που πρόκειται να κάνουμε τώρα. «Για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση…»