Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών πυροδότησε, όπως ήταν φυσικό, ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Πάμε λοιπόν σε εθνικές εκλογές για τις 7 Ιουλίου, και, πριν ξεκινήσει αυτή η προεκλογική περίοδος, είναι απαραίτητο να ζυγίσουμε την έκβαση της προηγούμενης.
Είναι πια παγιωμένη η αυξητική τάση της αποχής όχι απλώς από τις εκλογικές, αλλά από τις ευρύτερες πολιτικές διαδικασίες. Ο ελληνικός λαός, δείχνει όλο και πιο απρόθυμος να ακουμπήσει τις ελπίδες του στα κόμματά μας. Το πρώτο βήμα λοιπόν στον δύσκολο δρόμο που οδηγεί προς την νίκη είναι η αναμέτρηση με το μεγάλο αυτό δημοκρατικό πρόβλημα. Καλούμαστε να πείσουμε τον κάθε πολίτη, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, ότι η συμμετοχή του είναι απαραίτητη, ακόμα και αν ιδίως οι διαθέσιμες επιλογές του δεν ενθουσιάζουν.
Να συζητήσουμε μαζί του τι σκοπεύουμε να κάνουμε την εντολή που θα μας δώσει, όποια και αν είναι αυτή. Πως θα σταθούμε δίπλα του, ποιές βασικές του ανάγκες θα πασχίσουμε να ικανοποιήσουμε και με ποιο τρόπο. Πως θα προασπίσουμε το εθνικό και δημόσιο συμφέρον, προτάσσοντας το απέναντι σε κομματικά ή και ατομικά συμφέροντα. Συγκεκριμένα. Τα κούφια λόγια περίσσεψαν.
Το Κίνημα Αλλαγής ειδικότερα, οφείλει ξεκάθαρη απάντηση σε ένα ακόμα ερώτημα: εάν λάβει διερευνητική εντολή πως θα την χρησιμοποιήσει; Και η απάντηση είναι απλή: θα παρουσιάσει, χωρίς δεύτερες σκέψεις, στα άλλα κόμματα τον πυρήνα του προγράμματός του που θα μπορούσαν να αποδεχθούν. Και θα τα καλέσει να αναλάβουν τις ευθύνες που αναλογούν στο κάθε ένα τους. Στην περίπτωση που επιμείνουν στον άγονο δρόμο που μέχρι σήμερα έχουν επιλέξει, θα υπερασπιστούμε τις ιδέες και το πρόγραμμα μας απο τα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Το δεύτερο βασικό στοιχείο που προέκυψε από τις ευρωεκλογές ήταν τα σταθερά υψηλά (αθροιστικά) ποσοστά των κομμάτων που κινούνται στα όρια της δημοκρατικής τάξης. Η συρρίκνωση της Χρυσής Αυγής του κυρίου Μιχαλολιάκου και το εγχείρημα υποκατάστασής της από την Ελληνική Λύση του κυρίου Βελόπουλου που βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν αρκεί για να θολώσει την μεγάλη εικόνα: ένας υπολογίσιμος αριθμός συμπατριωτών μας, με την επιδείνωση των συνθηκών της ζωής του, την ανασφάλεια για το μέλλον του, αλλά και το αίσθημα εγκατάλειψής του ψάχνει την λύση σε σκοτεινές λύσεις από το παρελθόν.
Το Κίνημα Αλλαγής, ως βασική κομματική έκφραση της παράταξης, των παρακαταθηκών του Ελευθέριου Βενιζέλου, του Γεωργίου Παπανδρέου και του Ανδρέα Παπανδρέου, φέρει, δίχως άλλο, την πρώτη ευθύνη να εξηγήσει ότι μπορούμε να ζήσουμε πιο ελεύθεροι και ασφαλείς, μόνον εφ’ όσον όσο τελειοποιείται η Δημοκρατία μας. Ότι οι συνταγματικές εγγυήσεις είναι η μόνη σταθερή βάση που μπορεί να πατάμε χωρίς αναταράξεις και ανατροπές. Και, τέλος, ότι το ίδιο μπορεί να προασπίζει αποτελεσματικά τις εγγυήσεις αυτές. Απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά, η διαρκής δική του προσπάθεια για περισσότερη εσωκομματική δημοκρατία και αποτελεσματικότητα.
Αυτός ο καλός αγώνας του ΚΙΝΑΛ με ενδιαφέρει πολύ και εξηγεί την συμμετοχή μου στον εκλογικό αγώνα, ως υποψήφιου βουλευτή στην Α Αθήνας. Έχω την βεβαιότητα ότι αυτός είναι ο δρόμος προς την νίκη. Δύσκολος βέβαια, αλλά πιστεύω ότι έχουμε μόνο μια δυνατότητα: να τον διαβούμε!
Μπορείτε να δείτε τις υπόλοιπες παρεμβάσεις μου εδώ.