(Συνέντευξη μου στο “The Socialist”)
Διανύουμε μια περίοδο “παρατεταμένου” ανοίγματος της αγοράς, με τα ημερήσια κρούσματα, τις διασωληνώσεις συμπολιτών μας και δυστυχώς, τους θανάτους, να παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Πιστεύετε πως η κυβέρνηση, στη βιασύνη της να ανοίξει ο Τουρισμός, “παίζει στα ζάρια” ένα νέο κύμα έξαρσης του κορωνοϊού;
Η αντιμετώπιση του COVID 19, μιας πρωτόγνωρης, οικουμενικών διαστάσεων, υγειονομικής απειλής με αρνητικές συνέπειες στην οικονομική, κοινωνική και δημοκρατική ομαλότητα δεν προσφέρεται για εύκολη κριτική των χειρισμών της κυβέρνησης μιας χώρας. Όπως επίσης δεν προσφέρεται για επιστημονικά αβάσιμες αισιόδοξες προβλέψεις, για σπασμωδικές κινήσεις στην βάση αυτών των προβλέψεων και για θριαμβολογίες για ανύπαρκτα success stories.
Η αλήθεια είναι ότι το δόγμα «εγκλεισμός και εμβολιασμός» αποδείχθηκε λειψό για την αντιμετώπιση της απειλής. Πολύ περισσότερο, με τον εγκλεισμό να είναι περισσότερος και οι εμβολιασμοί λιγότεροι από όσους χρειαζόμαστε. Είναι προφανής η ανάγκη μιας εντατικής ενημερωτικής εκστρατείας για την ανάγκη εμβολιασμού περισσότερων συμπατριωτών μας. Χτίζοντας έτσι ένα «τοίχος ανοσίας» (από το οποίο βρισκόμαστε ακόμα πολύ μακριά) που και τον αριθμό των ασθενών θα περιορίσει και την ζωή μας θα ομαλοποιήσει πολύ περισσότερο τον χειμώνα του 2022.
“Μαύρα τα μαντάτα” (sic Μιθριδάτης) για την οικονομία στην χώρα μας. Ποιά η γνώμη σας για τις νέες εξαγγελίες μέτρων στήριξης των επιχειρήσεων από τον Κ.Μητσοτάκη;
Δυστυχώς έχουμε μπροστά μας «αναβαλλόμενες δυσκολίες» που θα προκύψουν στην οικονομία, αλλά και την κοινωνία, μόλις αρχίσουν να αποσύρονται τα μέτρα στήριξης της κυβέρνησης. Πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις επιβιώνουν μόνο και μόνο στηριγμένες στα έκτακτα μέτρα στήριξης. Δεν θέλω ούτε να σκέπτομαι τις συνέπειες για τις επιχειρήσεις αυτές και για τους εργαζόμενους σ’ αυτές, με την λήξη των μέτρων στήριξης.
Το βέβαιο είναι ότι πολιτική για βελτίωση των όρων της απασχόλησης, για προώθηση δημοσίων επενδύσεων και νέων θέσεων εργασίας, όπως και για την ανόρθωση της πιστωτικής λειτουργίας των τραπεζών δεν υπάρχει. Αρκεί να δει κάποιος το κυβερνητικό σχέδιο νόμου για τα εργασιακά, το «πρόγραμμα» αξιοποίησης των ευρωπαϊκών κονδυλίων και το πρόσφατο παράδειγμα αύξησης κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς για να καταλάβει ότι «τα παιδία παίζει». Παίγνια εν ου παικτοίς, στα όρια της νομιμότητας ή και έξω από αυτά!
Ξέρετε, εδώ δεν είναι απλώς μια βασική διαφορά φιλοσοφίας μας με αυτήν της Δεξιάς. Δεν είναι απλώς ότι εμείς πιστεύουμε ότι ισχυρή και βιώσιμη ανάπτυξη είναι αυτή που αφορά σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα και όχι σε ένα στενό κύκλο «ημετέρων». Πέρα και πάνω από τις πολιτικές διαφορές υπάρχει η σκληρή πραγματικότητα. Αυτή του οικονομικού εκτροχιασμού της προηγούμενης δεκαετίας που είχε ως αποτέλεσμα την κρίση και την απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας και της επακόλουθης κρίσης λόγω COVID19. Τα έργα και οι ημέρες της σημερινής κυβέρνησης εγκυμονούν μια τρίτη κρίση που ίσως αποδειχθεί και μοιραία.
Στις εσωκομματικές εκλογές του Κινήματος Αλλαγής, πιστεύετε πως έχουμε δει ή ακούσει όλες τις υποψηφιότητες; Τι θα σηματοδοτήσει η εκλογή Προέδρου για την Παράταξη;
Είναι σαφές ότι η διαδικασία εκλογής αρχηγού ενός κόμματος έχει επηρεαστεί καθοριστικά από την εξέλιξη της πανδημίας. Τώρα μόλις αρχίζουμε, ως κοινωνία, να βρίσκουμε ξανά τα πατήματα μας και αυτά σε μια νέα, ενδεχομένως πολύ διαφορετική, κανονικότητα. Η παρουσίαση διαφορετικών πολιτικών προτάσεων για τη πορεία μπροστά, εναλλακτικών ως προς την σημερινή αδιέξοδη κυβερνητική, εκκρεμεί.
Και βέβαια, η εκλογή αρχηγού οφείλει να σηματοδοτήσει την ελπίδα ανατροπής του σημερινού συσχετισμού κομματικών δυνάμεων στην χώρα μας και την ενεργοποίηση δυνάμεων που οραματίζονται έναν καλύτερο, πιο δίκαιο, πιο βιώσιμο κόσμο και μέχρι σήμερα απέχουν.
Ποιά η γνώμη σας για την “Επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ”; Είναι το σημείο-κλειδί για την αύξηση των ποσοστών του κόμματος; Αρκεί μόνον αυτό;
Με ρωτάτε κάτι για το οποίο είμαι εξαιρετικά έντονα συναισθηματικά δεμένος. Οπότε βγαίνει πηγαία η απάντηση «ναί».Το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και ύστερα από τις συνεχιζόμενες επιθέσεις ενός κατεστημένου που τους «χάλασε τη σούπα», έχει συνδεθεί στη μνήμη του λαού μας με καλύτερες μέρες, μέρες κοινωνικής κινητικότητας και εθνικής περηφάνιας.
Ενώ λοιπόν το συναίσθημα μου και η λογική μου δείχνουν ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξέρω αυτό ούτε αρκετό είναι, ούτε ακίνδυνο. Δεν έχει νόημα να είμαστε κουβαλητές αυτού του μεγάλου ονόματος, αν δεν ξέρουμε πως μπορούμε σήμερα, όσα μπόρεσε αυτό κάποτε. Ότι όσα καινούργια πράγματα έφερε τότε στην πολιτική μας ζωή, άλλα τόσα, περισσότερα και διαφορετικά, χρωστάμε να φέρουμε σήμερα. Ναι στο ΠΑΣΟΚ ως παρακαταθήκη από αγωνιστικές μνήμες, όχι ως νοσταλγία απομάχων. Μόνο έτσι θα συναντηθούμε ξανά με τους «μη προνομιούχους», μόνο έτσι θα αποκτήσουμε ξανά τη πολιτική μας ηγεμονία.
Αναφορικά με την πρωτοβουλία “Re-Public” και την εκδήλωση με το ίδρυμα Friedrich-Ebert-Stiftung στην Αθήνα, μιλήστε μας για το “μέλλον της τηλεργασίας”, ποιά η γνώμη σας για το νομοσχέδιο για τα εργασιακά της ΝΔ;
Η κυβέρνηση απολύτως μυωπικά έρχεται να βάλει τους δικούς της ιδεοληπτικούς κανόνες σταθερά προσανατολισμένη σε μια πορεία που αποδεδειγμένα πλέον οδηγεί στο γκρεμό και για τον λόγο αυτό υποχωρεί παγκοσμίως. Η κυβέρνηση προσπαθεί να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας πιέζοντας την εργασία. Αντιμετωπίζει τους εργαζομένους ως κόστος και όχι ως κεφάλαιο.
Την ίδια ώρα το περιβάλλον αλλάζει δραματικά και οι αλλαγές αυτές μάλιστα έχουν επιταχυνθεί με την πανδημία. Η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, η είσοδος της ρομποτικής στην παραγωγική διαδικασία, η αυτοματοποίηση μας δίνουν τη δυνατότητα ως ανθρωπότητα να παράγουμε πολύ περισσότερο σε πολύ λιγότερο χρόνο και με πολύ λιγότερο κόπο. Αυτές οι εξελίξεις ενω μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ καλύτερες μέρες την πλειοψηφία της κοινωνίας μέχρι σήμερα έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανή επίεδα ανισότήτων και υπερσυγκέντρωσης εξουσίας σε πολύ λίγα χέρια. Είναι το αποτέλεσμα της διαχείρισης αυτής της νέας πραγματικότητας από τη Δεξιά.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον εμείς οι σοσιαλιστές δεν αρκεί να ζητάμε να μπει ένας φραγμός στην επίθεση που δέχεται η εργασία απο τη Δεξιά, πρέπει να βγούμε μπροστά δυναμικά και αποφασιστικά και να ζητήσουμε ανατροπή υπερ των εργαζομένων των σημερινών πολύ κακών εργασιακών συνθηκών. Πρέπει να παλέψουμε για 4ημερη εργασιακή εβδομάδα ή 6ωρη εργασία με ίδιες απολαβές, βασικό εισόδημα, αύξηση του κατώτατου μισθού, προστασία στους εργαζομένους στις ψηφιακές πλατφόρμες.
Για να γίνουν όλα αυτά πρέπει πρώτα να μην περάσει το «νομοσχέδιο από το παρελθόν» που κατέθεσε η κυβέρνηση και στη συνέχεια να οργανωθούμε για την πολιτική ανατροπή που χρειαζόμαστε ώστε οι τεχνολογικές εξελίξεις να είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου όχι κεφάλαιο στα χέρια λίγων.
Τελικά, 1000 φρουροί στα Πανεπιστήμια και επίσημα, μια δήλωση για αυτή την εξέλιξη;
Στο ζήτημα της ασφάλειας η κυβέρνηση δυστυχώς λειτουργεί σαν «θεσμικός μπαχαλάκιας». Αντί να κάνει τη δουλειά της και να διασφαλίσει σε κάθε Έλληνα πολίτη το δικαίωμα στην ασφάλεια λειτουργεί ρεβανσιστικά, δημιουργεί αντιπάλους και εχθρούς και σε τελική ανάλυση θέτει σε αμφισβήτηση την κοινωνική ειρήνη.
Την ίδια ώρα που οι περιπτώσεις βαριάς εγκληματικότητας με δολοφονίες, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, εκβιασμών έχουν χτυπήσει τις γειτονίες μας η κυβέρνηση λειτουργεί σαν να απειλείται το δικαίωμα μας στην ασφάλεια από τους φοιτητές.
Μπορείτε να δείτε τις υπόλοιπες παρεμβάσεις μου εδώ