Συνέντευξη μου στο Socialist και τον δημοσιογράφο Μπάμπη Καραγεωργίου
1) Η ακρίβεια και ο υπερπληθωρισμός πλέον αποτελούν κομμάτι της δύσκολης καθημερινότητας του πολίτη, με τον χειμώνα να αναμένεται εξαιρετικά δύσκολος. Ποιες είναι οι άμεσες παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν κατά την γνώμη σας;
Από την αρχή της ενεργειακής κρίσης υποστηρίζουμε σταθερά το πλαφόν στη λιανική τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Όπως επίσης επίμονα προτείνουμε την μείωση των έμμεσων και των ειδικών φόρων στα καύσιμα. Τέλος η κυβέρνηση αυτή είχε, και έχει ακόμα, την ευκαιρία να μειώσει, επιτέλους, τον ΦΠΑ σε βασικά είδη. Θα έπρεπε βέβαια οι αρχές οι οποίες ελέγχουν τις τιμές να φροντίσουν όλες αυτές οι μειώσεις να μετατρέπονταν σε χαμηλότερες τιμές στο ράφι, στο κόστος διαβίωσης των νοικοκυριών και στο κόστος παραγωγής επιχειρήσεων μας. Αλλά εδώ, αντί για αυτά τα στοιχειώδη τα οποία έχουμε καταθέσει, τι έχουμε; Αυξήσεις των τιμών και, συνεπώς, των δημόσιων εσόδων από την φορολογία και μέσω αυτών χρηματοδότηση υπερκερδών «ολίγων και μεγάλων», αλλά και απευθείας αναθέσεις έργων σε ημετέρους. Με άλλα λόγια, χρηματοδότηση του γνωστού, πελατειακού «Κράτους της Δεξιάς» με δικά μας λεφτά. Αυτοί παραμένουν αμετανόητοι. Εμείς, ελπίζω, όχι πια!
2) Στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης βλέπουμε την Ακροδεξιά να παίρνει πόντους. Φοβάστε μια επάνοδο τέτοιων ακραίων φωνών και στην χώρα μας;
Μα η ακροδεξιά είναι ήδη εδώ, στην οικονομική και κοινωνική μας ζωή με τις ανισότητες και τις διακρίσεις, στον δημόσιο λόγο με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, με τις παγιδεύσεις τηλεφώνων, ακόμα και του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, με την χειραγώγηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης από το Πρωθυπουργικό Γραφείο. Πιστή αντιγραφή οδηγιών χρήσης από manual του Orban όλα τα παραπάνω!
Η καταδίκη ως εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής μπορεί να έχει αφήσει χωρίς αυτοτελή κομματική έκφραση την ακροδεξιά, η οποία αρκείται στην στέγαση της από δω κι’ από ‘κει. Με ενεργή, πραγματική απειλή την στέγαση ακροδεξιών απόψεων και προσώπων, παλιών και παλιότερων, και στο κυβερνών κόμμα. Δημοκρατικές υποχωρήσεις σε κόμματα του Δημοκρατικού τόξου για λίγη ακόμα εξουσία. Εν τω μεταξύ, όσο μειώνεται η αποδοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό σώμα, τον ελληνικό λαό, τόσο αυξάνεται και η ανοχή του στην ακροδεξιά «για μια χούφτα ψηφαλάκια», ακόμα και μια συγκυβέρνηση του με κάποιο μικρό δεξιό κόμμα.
Αστείο δεν είναι, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι κυβερνώντες να αποκαλούν εαυτούς «κεντροδεξιά»; Ποιόν κοροϊδεύουν άραγε;
3) Μετεκλογικές συνεργασίες. Μια συζήτηση που καλά κρατεί στην επικαιρότητα. Ποιά είναι η θέση σας; Ο Νίκος Ανδρουλάκης πως θα μπορούσε να αξιοποιήσει την τρίτη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης;
Συζητήσεις που γίνονται ήδη για μοιρασιά της εξουσίας και αντικαταβολές, ανεξάρτητα (και σε πολλές περιπτώσεις κόντρα) στις ανάγκες της κοινωνίας και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, δεν μας ενδιαφέρουν. Ούτε μας τρομάζουν «απειλές» όπως η πρόταση Μητσοτάκη για αλλαγή του εκλογικού νόμου από κοινού με τον ΣΥΡΙΖΑ η οποία θα πίεζε τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε περίπτωση επαναληπτικών εκλογών. «Όποιος σκάβει τον λάκκο άλλου…»
Αφελείς δεν είμαστε λοιπόν, ούτε όμως μας πέφτει λόγος για τα κομματικά αδιέξοδα άλλων και τις υπαναχωρήσεις στις οποίες υποχρεώνουν τις ηγεσίες τους. Ασφαλώς και μας απασχολεί να προκύψει κυβέρνηση, με σκοπό και δυνατότητες να προασπίσει το εθνικό και δημόσιο συμφέρον, να καλύψει τους πολλούς και αδύναμους από τους κοινωνικούς κινδύνους, την φτώχεια, τις διακρίσεις και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Αυτά εξυπηρετεί και το πρόγραμμά μας, σε αυτό ας τοποθετηθούν και άλλες δημοκρατικές κομματικές δυνάμεις ώστε να βρεθεί κοινός τόπος. Εμείς δεσμευόμαστε ότι η ενίσχυση μας με την λαϊκή ψήφο στις εθνικές εκλογές θα έχει ως αποτέλεσμα την ανατροπή του σημερινού αρνητικού σκηνικού, την σταθερότητα του πολιτικού συστήματος και, το κυριότερο την βελτίωση των συνθηκών της καθημερινής μας ζωής. Και στους λίγους μήνες που ακολουθούν μέχρι τις εθνικές εκλογές αυτή η δέσμευσή μας, μέρα με τη μέρα, θα γίνεται αποδεκτή από όλο και περισσότερους πολίτες.
4) Ανομία στα πανεπιστήμια. Ποιες παρεμβάσεις θεωρείτε ότι πρέπει να γίνουν; Ποια είναι η άποψη σας για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία;
Δυστυχώς, η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι αυτή που θα έπρεπε, δικαιούμαστε και αξίζει στην νέα γενιά. Και εμείς τουλάχιστον, δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από δημόσια, δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση για τα παιδιά μας, πλούσια ή φτωχά. Κάθε μέρα, οφείλουμε ένα βήμα προς αυτή τη κατεύθυνση και τίποτα λιγότερο.
Την ίδια στιγμή, τα πανεπιστήμια δεν είναι χώρος καταπάτησης από απρόσκλητους εκτός πανεπιστημιακής κοινότητας. Πολύ περισσότερο δεν είναι πεδίο παραβατικότητας, πόσο μάλλον ορμητήριο εξαγωγής της. Οι πανεπιστημιακές αρχές οφείλουν, κατά την κρίση τους, να φροντίζουν την ασφάλεια των δημόσιων ιδρυμάτων τα οποία διοικούν. Η αντιμετώπιση βέβαια παρανομιών αποτελεί πάντα καθήκον των δικαστικών αρχών και της Ελληνικής Αστυνομίας. Μεταξύ άλλων και για την προστασία του Ασύλου, το οποίο αφορά αυστηρά στην απεριόριστη ελευθερία καθηγητών και φοιτητών να σκέφτονται, να συζητούν και να ενεργούν με σκοπό την προαγωγή της επιστήμης και την προσωπική πρόοδο όλων.
Η ιδέα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας δεν υπηρετεί τίποτα από αυτά. Αντιθέτως, παραπέμπει ευθέως και αποκλειστικά στις αυταρχικές παραδόσεις της Δεξιάς και στα αντιδραστικά ανακλαστικά μέρους της κοινής γνώμης, τα οποία προσπαθεί να ερεθίσει. Είναι μια σπασμωδική κίνηση των κυβερνώντων μπροστά στην διαρκή μείωση της απήχησης των έργων και των ημερών τους που τελειώνουν και «ένα κλείσιμο ματιού» στην ακροδεξιά από την οποία και εξαρτώνται.