Συνέντευξη μου στην εφημερίδα Espresso και τη δημοσιογράφο Βίβιαν Μπενέκου
-Παρότι, έχετε «γεννηθεί και μεγαλώσει» σε απολύτως πολιτικό περιβάλλον, θα ρωτήσω, τι ήταν εκείνο που σας τράβηξε εσάς, στο να συνεχίσετε την «οικογενειακή παράδοση»; Τι μέτρησε μέσα σας, ώστε να πείτε, «ναι στην πολιτική»;
Μεγάλωσα, σε ένα έντονα πολιτικό περιβάλλον: έχω παρακολουθήσει ατελείωτες συζητήσεις μετά από συνεδριάσεις του Εκτελεστικού Γραφείου στην Χαριλάου Τρικούπη, την μάχη των δημοτικών εκλογών του 1990 στο σπίτι της Μελίνας Μερκούρη, τις συναντήσεις στο Ωνάσειο με νοσηλευόμενο τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ασφαλώς, η ενασχόληση μου με τη πολιτική είναι αποτέλεσμα της διάθεσης μου για συμβολή στα δημόσια πράγματα και της πεποίθησης μου ότι η κατάσταση μπορεί να καλυτερέψει μόνον αν ο καθένας μας αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Αλλά το βέβαιο είναι ότι η στάση μου αυτή διαμορφώθηκε έτσι, και επειδή αυτά ήταν τα παιδικά μου βιώματα.
-Άρα το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά. Πως νιώθετε που βασίζετε στα ίδια χνάρια και στους ίδιους δρόμους;
Εκτιμώ την πολιτική στάση του πατέρα μου, ειδικότερα την εντιμότητα και την οξυδέρκεια του. Επίσης, για να σας είμαι ειλικρινής, αισθάνομαι πολλές φορές περηφάνεια όταν με βρίσκουν συμπατριώτες, από διαφορετικά κόμματα, και έχουν μόνο καλά λόγια για τον Παντελή. Ένα σύντροφος μάλιστα στη Λαμία μου έκανε σκληρή κριτική γιατί δεν ήξερε μου είπε την συγγενική μου σχέση με τον πατέρα μου. Και δεν αρκέστηκε σ’ αυτό, αλλά και στην παρουσίαση που μας έκανε στην ολομέλεια την μετέφερε και δημόσια σε όλους τους παρευρισκόμενους.
Όπως καταλαβαίνετε αυτή η κληρονομιά είναι και εφόδιο και βάρος. Εφόδιο, επειδή ξεκινάς με ένα πολύ μεγάλο δίκτυο ανθρώπων τους με τους οποίους σε συνδέουν πολλά, ακόμα και αν δεν τους έχεις γνωρίσει ποτέ στη ζωή σου. Βάρος επειδή Από την άλλη καλείσαι να περάσεις πάνω από έναν πήχη ήδη πολύ ψηλά, εκεί που τοποθετήθηκε από την εκτίμηση για τον πατέρα μου και την νοσταλγία και την εξιδανίκευση για τα παλιά, καλά χρόνια.
Όλα τα παραπάνω όμως για μένα είναι και εφαλτήριο: στην βάση αυτή, καλούμαι να χτίσω με την φρεσκάδα και τον δυναμισμό της γενιάς μου. Ας πούμε ότι, εκτός από τις γερές ρίζες, βλέπω και τις ελπίδες πολιτικής ανθοφορίας που τόση ανάγκη έχουμε.
-Το ΠΑΣΟΚ, ενώ ξεκίνησε δυνατά με τον Ανδρουλάκη, τελευταία αρχίζει να παραπαίει. Πολλά στελέχη το εγκαταλείπουν και μάλιστα με αιχμές κατά του αρχηγού. Τι συμβαίνει μέσα στο ΠΑΣΟΚ;
Η αλματώδης αύξηση της επιρροής του ΠΑΣΟΚ που είδαμε με τον θάνατο της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά, την ενεργοποίηση του Γιώργου Παπανδρέου και την ανάληψη της προεδρίας του κόμματος από τον Νίκο Ανδρουλάκη πράγματι δεν θα μπορούσε να είναι μια διαρκής κατάσταση. Όπως ήταν άλλωστε φυσικό προκάλεσε ανησυχία και την αντίδραση των αντιπάλων μας.
Το ΠΑΣΟΚ τον τελευταίο χρόνο έκανε εκλογές προέδρου, διοργάνωσε συνέδριο, εξέλεξε νέα κεντρική επιτροπή, πολιτικό συμβούλιο και γραμματέα. Με εκλογές στη βάση εξέλεξε επιπλέον νομαρχιακές και δημοτικές επιτροπές σε όλη τη χώρα. Παράλληλα στελεχώθηκαν οι τομείς πολιτικής, ανακοινώσαμε πρώτοι τα ψηφοδέλτια μας για τις επικείμενες εθνικές εκλογές. Το κυριότερο ίσως, πρώτοι δώσαμε στο ελληνικό λαό για διαβούλευση το εκλογικό μας πρόγραμμα. Αυτά κάναμε και με αυτά θα ζητήσουμε την ψήφο του ελληνικού λαού στις επικείμενες εκλογές. Βέβαιο είναι ότι ήρθε η ώρα να σπάσουμε, επιτέλους, τον φαύλο κύκλο της παρακμής και της παραίτησης.
Τέλος, όσον αφορά «στελέχη» που φεύγουν, καλό αέρα στα πανιά τους και… καθαρό αέρα στα δικά μας! Τώρα πια είναι μπελάς άλλων.
-Πάντως και ο πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης, δεν φαίνεται να φέρνει στο τραπέζι μια «συγκεκριμένη πρόταση», για το τι θα κάνει μετεκλογικά και σε ποιες συνεργασίες θα προβεί. Το τελευταίο διάστημα «κλείνει το μάτι» στη ΝΔ, ενώ πριν «έπαιζε» με ΣΥΡΙΖΑ. Πως θα τον εμπιστευθούν οι ψηφοφόροι;
Είναι αλήθεια ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ δεν απευθυνόμαστε σε άλλα κόμματα για να μοιράσουμε καρέκλες. Απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό για να μοιραστούμε ελπίδες για μια πιο δίκαιη κοινωνία και μια ισχυρότερη Ελλάδα. Για μια πατρίδα που μπορεί να κρατήσει εδώ τους νέους για να φτιάξουν την ζωή τους, αντί να ψάχνουν την τύχη τους αλλού. Η ελληνική κοινωνία ψάχνει κάτι καλύτερο και αυτό θα φανεί στις επόμενες κάλπες. Κυριακή κοντή γιορτή!
-Ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορεί να πάει μπροστά το ΠΑΣΟΚ, ή δυσκολεύεται; Μπορεί να χαράξει διακριτή από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πορεία;
Πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής όχι απλώς μπορεί, είναι ίσως και η τελευταία ευκαιρία για να σπάσουμε το σπιράλ παρακμής που μας οδηγεί από το κακό στο χειρότερο. Αυτή είναι και η μόνη διακριτή πορεία που μπορεί να υπάρξει. Θα ήθελα την πορεία αυτή να στηρίξουν και δυνάμεις εγκλωβισμένες μέχρι σήμερα σε παλιά κομματικά σχήματα από εξουσιαστικές ομάδες. Αυτό είναι το δύσκολο έργο που έχουμε επωμισθεί όλοι και καλούμαστε να βγάλουμε πέρα, με πρώτον τον Πρόεδρο Νίκο Ανδρουλάκη. Ποιος δεν είναι μαζί του στην μεγάλη αυτή προσπάθεια;
-Πως κρίνετε τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα;
Σημασία έχει ότι κρίθηκαν και πρόκειται να κριθούν ξανά από το κυρίαρχο πολιτικό σώμα, τον ελληνικό λαό. Κάτι καθόλου δύσκολο να εκτιμήσουμε: δεν υπάρχει ούτε μια δημοσκόπηση (ακόμα και προπαγανδιστικής σκοπιμότητας) η οποία να μην καταγράφει αύξηση της αποχής και της απήχησης αντιδημοκρατικών σχημάτων. Και αυτή είναι και η κοινή αίσθηση. Δουλειά του ΠΑΣΟΚ είναι να δώσει δημιουργική και προοδευτική διέξοδο από το δίλλημα Μητσοτάκης ή Τσίπρας. Να μην αισθάνεται ο ελληνικός λαός εγκλωβισμένος μεταξύ δύο αρνητικών επιλογών. Να αναστρέψει την τάση που οδηγεί τους Έλληνες στον καναπέ και εκτός πολιτικής διαδικασίας.
-Σας έχουν κάνει πρόταση από άλλο κόμμα; Θα βλέπατε αλλού τον εαυτό σας ή «ΠΑΣΟΚ και ξερό ψωμί»;
Προτάσεις γίνονται μόνο σε «πρόθυμους»: ή ιδιοτελείς ή συμπαίκτες ή χρήσιμους ηλίθιους. Έχω εξηγήσει ότι πολιτεύομαι για άλλους λόγους: τις ιδέες μου και την διάθεση μου για προσφορά με σκοπό να κάνουμε τη χώρα και την ζωή μας καλύτερη. Δουλειά έχω, φίλους έχω, οικογένεια έχω. Δεν ασχολούμαι με τη πολιτική για να καλύψω κάποιο κενό στη προσωπική μου ζωή.
-Ο μπαμπάς τι λέει για τις επιλογές σας;
Είναι περήφανος είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί με τις επιμέρους επιλογές μου. Και η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να τον ευχαριστήσω γιατί δεν προσπαθεί να μου επιβάλει τις δικές του απόψεις αλλά και δεν είναι απών ακόμα και όταν έχει διαφορετικές εκτιμήσεις από τις δικές μου. Είναι εδώ, στηρίζει χωρίς να προσπαθεί να επιβληθεί.
-Θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε στην πιο προσωπική σας ζωή. Ποιος είναι ο δικός σας άνθρωπος;
Η προσωπική μου ζωή είναι βαρετά όμορφη και αυτό οφείλεται στη Λυσάνδρα, τη σύντροφο μου εδώ και 22 χρόνια πλέον. Έχουμε μεγαλώσει μαζί από μικρή σχετικά ηλικία και σήμερα χαιρόμαστε να μεγαλώνουμε μαζί τον γιό μας τον Παντελή ο οποίος έγινε τεσσάρων χρονών πριν λίγες μέρες. Σε μεγάλο βαθμό στην Λυσάνδρα οφείλω το ποιος είμαι εγώ σήμερα με τη στήριξη της, την σταθερή της πυξίδα και την αγάπη της.
-Ερωτευμένος ή όχι ακόμη;
Εδώ και καιρό χωρίς να με έχει αγγίξει το, πολλές φορές, διαβρωτικό χέρι του χρόνου. Θέλω να πιστεύω κιόλας ότι βιώνω τον έρωτα ενεργά δεν τον θεωρώ μια δεδομένη κατάσταση. Θέλει συντήρηση ο έρωτας καθημερινά χωρίς να θεωρείται δεδομένος, είναι το ελάχιστο που οφείλω στο άλλο μου μισό.
-Λέτε ότι είστε ενεργός πολιτικά, κοινωνικά και κομματικά, αλλά και… Παναθηναϊκός, στο βιογραφικό σας. Βλέπετε ή παίζετε ποδόσφαιρο;
Μου αρέσει ο αθλητισμός, το ποδόσφαιρο και ο Παναθηναϊκός. Θέλω, επί τέλους, η ποδοσφαιρική ομάδα να στεγαστεί όπως δικαιούται σε γήπεδο σύγχρονων προδιαγραφών, κατάλληλο για αναμετρήσεις ευρωπαϊκών διοργανώσεων, ένα γήπεδο όπως αξίζει στην ομάδα της πρωτεύουσας, της πόλης μας, της Αθήνας. Θέλω η ομάδα μπάσκετ να κάνει ξανά όλους μας υπερήφανους για τις ευρωπαϊκές της επιτυχίες. Και έχω πάντα την κρυφή ελπίδα οι πρώτες ήττες του χουλιγκανισμού να σημειωθούν σε αγωνιστικούς χώρους με τον Παναθηναϊκό παρόντα και ενεργό.
-Είναι δελεαστική ή άλλως αφροδισιακή η πολιτική για τις γυναίκες; Σας πλησιάζουν και έτσι;
Σε προεκλογική περίοδο, δυστυχώς ίσως, οι κυρίες απασχολούν κυρίως ως ομάδα με δικαιώματα υπό περιορισμό! Προσωπικά βέβαια πιστεύω ότι η τρυφερότητα στις ανθρώπινες σχέσεις είναι εξαιρετικής σημασίας. Πολιτικός ανίκανος να αγαπάει είναι ακατάλληλος, κατά τη γνώμη μου.
-Σε ποια στέκια βρίσκεστε συνήθως; Τι μουσική ακούτε; Τι σας ξεκουράζει;
Είμαι παιδί του κέντρου της Αθήνας και αυτό που πραγματικά με ξεκουράζει είναι οι βόλτες στη πόλη χωρίς κάποιο συγκεκριμένο προορισμό. Μου αρέσει πολύ να βγαίνω ύστερα από μια δύσκολη μέρα από το σπίτι, να περπατάω, να ανακαλύπτω κρυμμένες γωνιές της Αθήνας και να μπαίνω σε κάποιο καινούργιο μαγαζί που μου κίνησε την περιέργεια. Η Αθήνα τα τελευταία χρόνια αλλάζει έντονα και μαζί αλλάζουν τα μαγαζιά της, οι γειτονιές της τα στέκια που έχω συνηθίσει. Μου αρέσει πολύ να παρακολουθώ τις αλλαγές αυτές να τις βιώνω να προσπαθώ να συμβαδίζω μαζί τους.
Όσον αφορά τη μουσική αυτό εξαρτάται απολύτως από τη διάθεση της στιγμής. Θα έλεγα ότι έχω μια προτίμηση στη rock, αλλά έπιασα πρόσφατα τον εαυτό μου να περνάω πολύ ωραία με ένα dj set από τη Νέα Υόρκη την περίοδο της πανδημίας, αλλά και να γράφω μια συνέντευξη με πάθος υπό τον ήχο του Μιθριδάτη.
Μπορείτε να δείτε τις υπόλοιπες παρεμβάσεις μου εδώ